onleesbaar
Door: anneke
Blijf op de hoogte en volg Anneke
30 Maart 2008 | Ghana, Accra
De twee grappige “Yovo’s”, die samen met ons marcheerden op de 6th March, komen onze klas binnen en vertellen ons dat we vandaag naar de library gaan. Snel staat iedereen recht om naar buiten te rennen. Miss Saatch en Sir David staan in de deuropening en zeggen ons stil, rustig en achter-hen-blijvend naar de overkant te wandelen. Miss Saatch vertrekt als eerste met erg grote en trage stappen. Met haar armen maakt ze overdreven baywatch-moves, maar gek genoeg doet de hele klas haar na! Achteraan loopt Sir David, ook met benen en armen traag zwaaiend. Hij houdt zijn vinger voor zijn mond en zegt ons te fluisteren.
Aan de library staat Miss Annekwé, die vorige week een verjaardagsvogel moest vangen die wij heen en weer gooiden, naar ons te kijken. Wanneer we bij haar aankomen maakt ze een zittend gebaar en duwt ze met haar hand op mijn schouder. Wanneer ik ga zitten, steekt ze haar duim in de lucht en zegt ze “very good”. Iedereen van onze klas zit voor de trap in de zon en kijkt naar Miss Annekwé die op het trapje zit. Ze vertelt ons dat we vandaag allemaal een boek mogen kiezen uit de library, maar dat de hele library geschikt is in levels. Level 1 is erg gemakkelijk en is met veel prenten, level 3 is met wat langere zinnen, level 7 is bijna zonder prenten en erg kleine lettertjes en level 9 is net iets te moeilijk voor ons.
Iedereen krijgt zo dadelijk een librarycard met een nummer op en daarmee kan je een boek kiezen. Miss Annekwé is vandaag number one en gaat naar de mini-library die op het trapje staat uitgestald. Na enige twijfel kiest ze een boek en plaatst ze haar kaart (met het erg handig uitgeknipte hoekje, zodat het perfect op het boekenrek past!) met het nummer leesbaar naar buiten op de plek van het boek. In sneltempo “leest” ze het boek en wil ze het terugplaatsen. Ze zoekt haar librarycard met number one en plaatst het boek daar terug MET de harde kaft leesbaar naar buiten, pas dan neemt ze haar librarycard terug.
Omdat Sir David goed heeft opgelet mag hij een keertje naar de library komen. Hij krijgt librarycard number eight. “I am number three” zegt Sir David en als hulp krijgt hij een number eight rond zijn nek gehangen, zodat hij zijn nummer niet vergeet. Hij neemt een boek uit de mini-library, plaatst zijn librarycard helemaal ergens anders tussen en legt het boek ondersteboven bovenop de staande boeken. Miss Annekwé is helemaal niet tevreden en vraagt ons of Sir David het goed deed. Rondom mij hoor ik een duidelijke “NO” roepen en Sir David moet nog eens opnieuw naar de library komen. Hij vraagt ons of wij hem willen helpen. Hij krijgt een nieuw nummer en deze keer plaatst hij de kaart op de juiste plek en plaatst hij het boek achteraf ook juist terug . Miss Annekwé zegt “very good David” en iedereen klapt in de handen voor Sir David.
Wie rustig en stil op de grond blijft zitten, krijgt van Miss Saatch en Sir David ook een nummer om rond d nek te hangen. Numbers one, two, three, four and five mogen naar binnengaan om een boek te kiezen. Daar staat Miss Annekwé met de librarycards te wachten. Ze geeft iedereen een bijpassende kaart en zegt uit welk level ze mogen kiezen. Ik krijg number 14 rond men nek gehangen en bij number eleven, twelve, thirteen, fourteen en fiveteen mag ik naar binnen. Ik krijg librarycard number fourteen en ik krijg de levels aangewezen waaruit ik mag kiezen. De kast staat helemaal vol met boeken! Zoveel boeken heb ik nog nooit gezien. De verschillende kleuren, groottes, diktes en schabben, ik weet niet waar ik moet kiezen. Ik zie level one, level three, level seven, maar waar is level fourteen? Ik vind level fourteen niet en vraag Miss Annekwé waar ik level fourteen moet zoeken. “You just look in level one, level two, level three or level four. There is no level fourteen, you are NUMBER fourteen. You just take a book from here.”
Terwijl ik tussen de boeken kijk, valt een stapel boeken naast mijn hand op de grond. “Be carefull, you don’t need to push them, when you have a book go outside to read, turn your card, where is your card, this is to difficult, go down to level one en yes, very good” klinkt er achter mij. Ik zie een boek waar een lachende jongen op staat. Hij fietst en hij heeft een hoedje op. “You can read outside, place your card and take the book outside” klinkt er naast mij, dus ik neem het boek mee naar buiten en loop naar één van de rotsen waar Sir David zit.
Naast de eerste prent staat een woord geschreven. Wanneer ik het spel klinkt het als “sie eetch eej aaj aar”, maar ik begrijp niet welk woord ermee wordt bedoeld. Kijkend naar de prent en proberend een letter te herkennen en die te koppelen aan een woord dat ik elke dag in de klas moet lezen, komt er niet zo meteen een woord over men lippen gerold. Er komt een “a” van “car” in en een “r” van “are”, maar verder ken ik de letters niet echt. Op de afbeelding zie ik een jongen met een gele broek en een blauw t-shirt aan een tafel zitten, hij drinkt melk. Mogelijkheden voor dit woord zijn dus “boy”, de kleur van zijn broek (het was niet “red” van “red bus” en ook niet “green” van “green lorry”, maar wat dan wel…), de kleur van zijn t-shirt (“blue” van “bleu bicycle”, deze weet ik!) en “milk”, maar dat schrijf je met een “em”. Miss Saatch komt mijn richting uitgewandeld en ik hoop dat ze me kan helpen. Gelukkig, ze zet zich naast mij op de rots en daar is die helpende witte vinger die elke letter aanwijst en er de juiste klank bijmaakt. Als je goed luistert, hoor je het woord verschijnen terwijl ze de letters zegt. “Tsch ei r”, natuurlijk, daar ZIT de jongen op! Ik lees “chair” en Miss Saatch lacht vriendelijk naar me en leest het volgende woord samen met me. Zo doen we samen enkele zinnen en ik begrijp dat het boek over een jongen gaat die John heet en samen met zijn vrienden gaat fietsen.
Sir David roept even later “numbers eleven, twelve, thirteen, fourteen and fiveteen” tot bij hem. Ik kijk naar het nummerplaatje rond mijn nek en lees “fourteen”. Ik sluit men boek, spring van de rost af en loop met boek in de hand het stukje over het zandveld (bij gebrek aan gras) tot aan de library. In de deuropening staat Miss Annekwé met de library-cards in de hand. “You are number fourteen. Search your card, place your book back and take your card.” Wijzend met de kaarten in haar hand duwt ze me richting het rek waar ik moet zoeken. Terwijl ik tussen alle nummerkaarten en omgevallen boeken iets probeer te vinden dat op number fourteen lijkt, hoor ik Miss Annekwé achter me “place your book back, not like that, where is your book, you give your cart to me, where is your number, turn your book, thank you, akpe kaka, I see numer 10 next to that big red one, en next five numbers” zeggen. De volgende vijf kinderen mogen al komen en ik vind mijn number fourteen maar niet! Aha, gevonden! Ik neem de kaart eruit en loop trots met mijn kaart naar Miss Annekwé. Ze is bezig de nummerkaartjes rond Miss Saatch haar nek te hangen. Wanneer ze me ziet staan, vraagt ze naar men librarycard. “Number fourty-one, you can give your card to me and the thing from your neck you can give give to Miss Saatch. Oh, you are not fourty-one, you are fourteen, first a one and then a four. You see? Go and search again, I come and help you.” Uiteindelijk vinden we samen mijn number fourteen en mag ik mijn nummerkaartje rond Miss Saatch haar nek hangen. Hopelijk gaan we morgen of overmorgen nog een keer naar de library en dan kan ik dat boek over Waldo kiezen, dat Emmanuel nu had gekozen.
met de weet dat de hoogste berg van Ghana 1903 stappen van mij tot de top telt,
anneke
-
30 Maart 2008 - 20:17
Eef:
Met jullie library system en 'helpende witte vinger' wil ik ook wel van John lezen, en ook het boek over Waldo :)
Wie wil er zó nu niet lezen lezen? :)
Weet je ook hoeveel stappen er zijn van jouw voeten tot de mijne? Ik ook niet... maar het zijn er zeker wel veel... heel veel...
Groeten aan Ghana van België! -
30 Maart 2008 - 21:05
Lana:
Wij zitten hier te genieten van de natste maand maart sinds 30 jaar. Jullie zitten met de hele klas voor de trap in de zon. Zat ik ook maar lekker in het Afrikaanse zonnetje!
Lieve groeten ook aan Saartje en Sir David van Lana -
31 Maart 2008 - 10:10
Opco-Ann:
Dag Anneke, ik vraag me stilaan af wanneer jouw boek uitkomt... Wat fijn om je verhalen te lezen. Ik zie het helemaal voor me. Veel bibpret verder -
31 Maart 2008 - 10:32
Flaura:
Wanneer ik je hele tekst heb gelezen hoop ik steeds op meer... mooie en professionele empathie! -
31 Maart 2008 - 21:24
Roos (mama Van Saar):
Anneke, natuurlijk te laat maar toch welgemeend: een gelukkige verjaardag! Ik hoop dat je genoten hebt van alles wat ze (lees David en Saar) bekokstoofd hebben om er een onvergetelijke dag van te maken.
Geniet nog met volle teugen van jullie Afrikaans avontuur.
groetjes
Roos -
02 April 2008 - 19:58
Maria (mamsDavid):
Anneke, Ik wens je ook een gelukkige verjaardag. Door die opdrachten in die vogels denk ik plots aan die opdrachten die jullie klasgenoten hebben meegegeven.
Waren ze leuk?
Jij en Saar hebben weer mooie foto's gestuurd.
Groetjes, -
04 April 2008 - 12:17
Linda:
Lieve mensen.
Wij zijn hier ongelooflijk fier op jullie. Als ik de blog van David goed lees is Albert (alweer) niet de meest betrokken leerkracht.
Wat het lezen betreft hebben jullie enorme effecten bereikt. Het zou schitterend zijn als de studenten die volgend schooljaar gaan, van welke hogeschool dan ook, daarom kunnen verder werken.
Voor de rest dromen wij hier allemaal van Kpando. Het rode zand, de intensiteit van alles...
Hopelijk zijn jullie er nog voor de grote begrafenis van de koning van Kpando. Als het even kan, niet te missen.
Liefs
-
05 April 2008 - 21:27
Walter:
Beste onderrichters, ondersteuners, innoveerders, stimulatoren,
Met de verse, voor zich sprekende foto's en de verduidelijkende omschrijvingen van jullie avonturen hebben jullie ons weer ondergedompeld in "de wonderlijke wereld van een Ghanees dorpsschooltje". Overmorgen breng ik zelf enkele bibboeken terug naar de Permekebib. Je voelt het al aankomen hé; ik zal zeker denken aan jullie opzet, aan de nummers rond de halsjes, aan de witte vinger die een woord aanwijst, aan alles wat ook kan mislopen...
Maar ik zal voornamelijk denken aan die stap vooruit die jullie 3 daar weer gezet hebben.
Goe bezig, zeggen wij hier!
Gr Walter C.
-
10 April 2008 - 20:55
Roel:
Aan iedereen wens ik nog een prettig verblijf. Ik hoop dat jullie het allemaal naar je zin hebben. Maar dat zal wel hé met dat afrikaans mentaliteitje. Keep up the good work en leer ze daar maar eens wat onze belgjes wel allemaal kunnen.
Vele groetjes van mij -
25 April 2008 - 07:18
Shabavizer:
Jullie zijn daar kei goed bezig.
Die kinderen weten daar zo weinig dus wat jullie daar doen is zo hard nuttiger dan hier lesgeven:p
Missch moeten Europa een leger sturen naar Afrikaanse landen, een Leraren Leger!
Hou je goed en gelukkige verjaardag! -
25 April 2008 - 18:52
Djenisa:
Hey Annekwé en co,
Dit is gewoonweg geweldig!!! Amper woorden ervoor...
jaja tijd vliegt, jullie moeten al bijna terug é.... héhé jullie gaan waarschijnlijk wel met pijn in het hart vertrekken daar...
Tot de volgende!
xxx Djenisa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley