communicativiteit
Door: anneke
Blijf op de hoogte en volg Anneke
24 Februari 2008 | Ghana, Accra
Na een weekje african classes, leven we nog. Halleluja!
Wat we deze week hebben ervaren in een op het hoogtepunt 42-kinderhebbende klas 2, geleerd van onszelf en van de kinderen, ondervonden voor-tussen-onder-op-achter-buiten en in de klas, veranderd aan oorspronkelijke ideeën, geprobeerd en opnieuw geprobeerd, geklungeld en opnieuw geklungeld, gelachen met het beeld van mezelf terwijl ik een verticale optelling met inwisselen van ‘ones’ in ‘tens’ uitbeeldde, gezucht tijdens een zoveelste poging tot het zeggen welke dag het vandaag was op dag 4, gestaan tussen een bende porrende kinderen, gezeten in de reflectierijke terugrit naar huis, bedankt voor de bruikbare en enorm nuttige communicatieve aanpak van Patrice, gezweet tijdens pogingen tot een stoelendans met kleine kosteloos-materiaal-potjes, gelopen tijdens een voetbalwedstrijd klas 1 “Miss Saatch” tegen klas 2 “Miss Annèkwe”, geroepen bij de stilkrijg-roep “Are we ready?”, gehoest bij het afstoffen van het stofrijke bord met zeer breekbaar en stofafgevend krijt, gedanst op de klanken van “Epo i taai taai ee”, bedacht wat de beste volgende stap zou zijn, bedacht hoeveel stappen ik best terug zou moeten zetten, gevraagd naar elkaars wijze raad, was erg overweldigend!
Het doel om tijdens deze week ervaring op te doen in deze erg heterogene klassen, is zeker wel bereikt. Er zijn erg veel zaken die voor ons zo vanzelfsprekend zijn, dat we vergeten dat het ook vaak anders kan en moet. Wanneer er bijvoorbeeld geen reactie komt op een vraag, stel je je vraag GEWOON nog een keer op een andere manier met het kleine verschil dat GEWOON hier een licht afwijkende betekenis heeft van de onze. Als sfeerbeeld krijgt u hier een klein klasverloop :
Miss Annèkwe arriveert in de erg donkere klas, waar de geur van vleermuizenstront (u wellicht onbekend, maar beschrijfbaar door muffig, vochtig, bruinig en vloeibaar, van de muur lopend, zurig en warm) al lichtelijk merkbaar is, maar nog niet overweldigend is. Enkele kinderen zitten in de klas, anderen zijn bezig de nachtelijke uitwerpselen buiten te keren, anderen tekenen wat op het bord, sommigen zitten al gestraft vooraan met de armen in de lucht, de rest loopt buiten rond of is nog onderweg. Het signaal wordt gegeven om in de rij te komen staan en luidkeels wordt het volkslied op plechtige tromklanken gezongen om even later God te danken voor deze dag en dan marcherend, klas per klas, naar het lokaal te gaan.
Zoals elke ochtend start ik met een duidelijk uitgesproken “Goodmorning class” waar een schel, erg ingestudeerd “Goodmorning Miss, you are welcome” op volgt. En of je nu “Goodmorning” of “How are you?” of “Are you happy?” of “Do you like school?” vraagt, er wordt steeds geantwoord met “You’re welcome” of “Fine, thank you”. Het heeft wel iets.
Een zoektocht naar de klaslijst in het enige kastje dat er staat, wordt succesvol beëindigd (zonder iets kriebelachtigs tegen te komen!) en gevolgd door het ontcijferen van elke naam. Namen als Wonder, Hope, Courage, Godsway de eerste, Godsway de tweede en Godsway de derde, Beauty, Whoknows (erg verwarrend wanneer je een vraag als “Whoknows the answer?” stelt) maar ook, Mawunyae, Enyonam, Alhasan en Doh passeren mijn zeer voorzichtig bewegende lippen. Wanneer de meeste “Present madam” en sommigen “Absent” zijn, bestaat er ook een categorie die “Present out” is, dus nog ergens buiten rondhangen. Elke ochtend start ongeveer met 30 kinderen en wanneer de “Presents outs” dan uiteindelijk beslissen “Present in” te zijn, klimmen we tot 35, 40 en uiteindelijk tot 42 kinderen.
Het lied met de dagen van de week (perfect vertaalbaar naar het Ghanees Engels trouwens) wordt enkele malen luidkeels gezongen en dan start de communicatieve les voor de komende 4 uur. Op de vraag welke dag het vandaag is komen de meest vreemde antwoorden, maar met de nodige galgjes-spelletjes, uitbeeldingen van mezelf als een dag, springend van de ene dag naar de andere, voor elke dag van de week een kind en vertalingen naar het Ewe slagen we er na een half uur toch meestal in te zeggen welke dag het vandaag is, welke het gisteren was en welke het morgen zal zijn. Hoe hard ik ook sta te springen en te zingen, de helft van de kinderen hangt er tegen dan al wat verveeld en slapjes bij en is duidelijk erg hongerig en moe. Dan maar even naar buiten, actie en beweging! Een poging tot het uitleggen van vlaggenstok, tikkertje of estafette leveren ontzettend grappige beelden op van mezelf als een hond achter een groep schapen hollend met duidelijke kom-en-ga-bewegingen. Als het niet met woorden gaat, moet het maar met het nodige getrek en geduw om kinderen op hun plaats te zetten en daar ook te houden. Meestal eindigt zoiets dan in Anneke die al rennend van de ene kant naar de andere kant rent met overdreven armgezwaai en een bende kinderen die haar aanstaart en niet goed snapt wat de bedoeling van het spel is. Tegen 10 uur wordt het dan eigenlijk te warm om nog iets beweegbaars te doen in de zon en keren we terug naar binnen. De zon heeft ondertussen ook het vleermuizenterritorium net onder het golfplatendak bereikt en het aroma wordt duidelijk iets sterker in klas 2, erg aangenaam.
Na de break is het op dinsdag dan blijkbaar een uurtje ICT, waar kinderen alle delen van de computer moeten kunnen benoemen, maar waar geen elektriciteit aanwezig is en waar kinderen dus nog nooit op een computer hebben gewerkt. We maken daar dan ook voor de eerste keer kennis met Monica het computerscherm! Een leuke gedachte om de computerdelen een naam te geven, was het niet dat dit gewoon de ingedramde “monitor” (denk erg British English) verkeerd uitgesproken is… Om de voormiddag af te ronden trachten we nog wat actiefs EN Engelstalig aan te bieden, aangezien de honger en de warmte dan het hoogst zijn. Epo i tai tai ee wordt sinds vorige week reeds gedanst en gezongen in de hele school, dus geven we in het teken van de science-les over animals het crocodil-and the monkeys in the trees-and the birds are in the sky-and the snakes are on the ground-and the mouse the cat the elephant-everybody sings-except the little fishes are swimming to the see-lied. Het kent een groot succes! Al moet elk dier wel worden getekend en worden uitgebeeld voor we weten welk dier ik bedoel. Dat brengt dan ook weer de nodige hilariteit met zich mee wanneer Miss Annèkwe al apend en slangend door de klas holt met de hele klas achter zich aan, maar hé, ze weten welk dier ik bedoel, toch? Rond 12 uur is het middagbreak en vertrekken wij weer naar huis, zodat de lessen Ewe in de namiddag kunnen doorgaan “zeggen ze”.
Moe en voldaan werd deze week dan uiteindelijk afgerond en maakten we een Trotro-ritje met 16 inzittende en een ijskast in de openstaande koffer naar het nabijgelegen Ho, een grote stad waar we de eerste verkeerslichten, betegelde voetpaden, zebrapaden, ronde punten, andere toeristen en echte stadschaos meemaakten. Altijd fijn terug thuis te komen in ons gekende Kpando, waar de zandweggetjes en kinderen ons bekend zijn.
Het is niet zo vanzelfsprekend om hier vlot op het internet te geraken, dus foto’s kunnen we jullie jammer genoeg niet vaak bieden, maar er worden er getrokken. Geen paniek! Wel erg fijn om jullie reacties te lezen, ze worden altijd snel gekopieerd naar het stickje om dan rustig op de laptop te lezen. Gezellig onder het muggennet met een echte Kindervreugd kamergenoot gekko op de muur.
Heb ik ook nog even gemerkt dat er af en toe wat misloopt met het gsm-verkeer. Wat er juist misloopt met het nummer en met verzenden en dergelijke weet ik niet. Voorlopig zijn enkel mijn papsie, Kelly en Jef er nog maar in geslaagd iets te zenden naar het Ghanese nummer dat ook echt aankomt, dus misschien moet je hen es vragen wat het juiste gsm-nummer is.
de nodige mooie marktstofjes rijker,
anneke
Wat we deze week hebben ervaren in een op het hoogtepunt 42-kinderhebbende klas 2, geleerd van onszelf en van de kinderen, ondervonden voor-tussen-onder-op-achter-buiten en in de klas, veranderd aan oorspronkelijke ideeën, geprobeerd en opnieuw geprobeerd, geklungeld en opnieuw geklungeld, gelachen met het beeld van mezelf terwijl ik een verticale optelling met inwisselen van ‘ones’ in ‘tens’ uitbeeldde, gezucht tijdens een zoveelste poging tot het zeggen welke dag het vandaag was op dag 4, gestaan tussen een bende porrende kinderen, gezeten in de reflectierijke terugrit naar huis, bedankt voor de bruikbare en enorm nuttige communicatieve aanpak van Patrice, gezweet tijdens pogingen tot een stoelendans met kleine kosteloos-materiaal-potjes, gelopen tijdens een voetbalwedstrijd klas 1 “Miss Saatch” tegen klas 2 “Miss Annèkwe”, geroepen bij de stilkrijg-roep “Are we ready?”, gehoest bij het afstoffen van het stofrijke bord met zeer breekbaar en stofafgevend krijt, gedanst op de klanken van “Epo i taai taai ee”, bedacht wat de beste volgende stap zou zijn, bedacht hoeveel stappen ik best terug zou moeten zetten, gevraagd naar elkaars wijze raad, was erg overweldigend!
Het doel om tijdens deze week ervaring op te doen in deze erg heterogene klassen, is zeker wel bereikt. Er zijn erg veel zaken die voor ons zo vanzelfsprekend zijn, dat we vergeten dat het ook vaak anders kan en moet. Wanneer er bijvoorbeeld geen reactie komt op een vraag, stel je je vraag GEWOON nog een keer op een andere manier met het kleine verschil dat GEWOON hier een licht afwijkende betekenis heeft van de onze. Als sfeerbeeld krijgt u hier een klein klasverloop :
Miss Annèkwe arriveert in de erg donkere klas, waar de geur van vleermuizenstront (u wellicht onbekend, maar beschrijfbaar door muffig, vochtig, bruinig en vloeibaar, van de muur lopend, zurig en warm) al lichtelijk merkbaar is, maar nog niet overweldigend is. Enkele kinderen zitten in de klas, anderen zijn bezig de nachtelijke uitwerpselen buiten te keren, anderen tekenen wat op het bord, sommigen zitten al gestraft vooraan met de armen in de lucht, de rest loopt buiten rond of is nog onderweg. Het signaal wordt gegeven om in de rij te komen staan en luidkeels wordt het volkslied op plechtige tromklanken gezongen om even later God te danken voor deze dag en dan marcherend, klas per klas, naar het lokaal te gaan.
Zoals elke ochtend start ik met een duidelijk uitgesproken “Goodmorning class” waar een schel, erg ingestudeerd “Goodmorning Miss, you are welcome” op volgt. En of je nu “Goodmorning” of “How are you?” of “Are you happy?” of “Do you like school?” vraagt, er wordt steeds geantwoord met “You’re welcome” of “Fine, thank you”. Het heeft wel iets.
Een zoektocht naar de klaslijst in het enige kastje dat er staat, wordt succesvol beëindigd (zonder iets kriebelachtigs tegen te komen!) en gevolgd door het ontcijferen van elke naam. Namen als Wonder, Hope, Courage, Godsway de eerste, Godsway de tweede en Godsway de derde, Beauty, Whoknows (erg verwarrend wanneer je een vraag als “Whoknows the answer?” stelt) maar ook, Mawunyae, Enyonam, Alhasan en Doh passeren mijn zeer voorzichtig bewegende lippen. Wanneer de meeste “Present madam” en sommigen “Absent” zijn, bestaat er ook een categorie die “Present out” is, dus nog ergens buiten rondhangen. Elke ochtend start ongeveer met 30 kinderen en wanneer de “Presents outs” dan uiteindelijk beslissen “Present in” te zijn, klimmen we tot 35, 40 en uiteindelijk tot 42 kinderen.
Het lied met de dagen van de week (perfect vertaalbaar naar het Ghanees Engels trouwens) wordt enkele malen luidkeels gezongen en dan start de communicatieve les voor de komende 4 uur. Op de vraag welke dag het vandaag is komen de meest vreemde antwoorden, maar met de nodige galgjes-spelletjes, uitbeeldingen van mezelf als een dag, springend van de ene dag naar de andere, voor elke dag van de week een kind en vertalingen naar het Ewe slagen we er na een half uur toch meestal in te zeggen welke dag het vandaag is, welke het gisteren was en welke het morgen zal zijn. Hoe hard ik ook sta te springen en te zingen, de helft van de kinderen hangt er tegen dan al wat verveeld en slapjes bij en is duidelijk erg hongerig en moe. Dan maar even naar buiten, actie en beweging! Een poging tot het uitleggen van vlaggenstok, tikkertje of estafette leveren ontzettend grappige beelden op van mezelf als een hond achter een groep schapen hollend met duidelijke kom-en-ga-bewegingen. Als het niet met woorden gaat, moet het maar met het nodige getrek en geduw om kinderen op hun plaats te zetten en daar ook te houden. Meestal eindigt zoiets dan in Anneke die al rennend van de ene kant naar de andere kant rent met overdreven armgezwaai en een bende kinderen die haar aanstaart en niet goed snapt wat de bedoeling van het spel is. Tegen 10 uur wordt het dan eigenlijk te warm om nog iets beweegbaars te doen in de zon en keren we terug naar binnen. De zon heeft ondertussen ook het vleermuizenterritorium net onder het golfplatendak bereikt en het aroma wordt duidelijk iets sterker in klas 2, erg aangenaam.
Na de break is het op dinsdag dan blijkbaar een uurtje ICT, waar kinderen alle delen van de computer moeten kunnen benoemen, maar waar geen elektriciteit aanwezig is en waar kinderen dus nog nooit op een computer hebben gewerkt. We maken daar dan ook voor de eerste keer kennis met Monica het computerscherm! Een leuke gedachte om de computerdelen een naam te geven, was het niet dat dit gewoon de ingedramde “monitor” (denk erg British English) verkeerd uitgesproken is… Om de voormiddag af te ronden trachten we nog wat actiefs EN Engelstalig aan te bieden, aangezien de honger en de warmte dan het hoogst zijn. Epo i tai tai ee wordt sinds vorige week reeds gedanst en gezongen in de hele school, dus geven we in het teken van de science-les over animals het crocodil-and the monkeys in the trees-and the birds are in the sky-and the snakes are on the ground-and the mouse the cat the elephant-everybody sings-except the little fishes are swimming to the see-lied. Het kent een groot succes! Al moet elk dier wel worden getekend en worden uitgebeeld voor we weten welk dier ik bedoel. Dat brengt dan ook weer de nodige hilariteit met zich mee wanneer Miss Annèkwe al apend en slangend door de klas holt met de hele klas achter zich aan, maar hé, ze weten welk dier ik bedoel, toch? Rond 12 uur is het middagbreak en vertrekken wij weer naar huis, zodat de lessen Ewe in de namiddag kunnen doorgaan “zeggen ze”.
Moe en voldaan werd deze week dan uiteindelijk afgerond en maakten we een Trotro-ritje met 16 inzittende en een ijskast in de openstaande koffer naar het nabijgelegen Ho, een grote stad waar we de eerste verkeerslichten, betegelde voetpaden, zebrapaden, ronde punten, andere toeristen en echte stadschaos meemaakten. Altijd fijn terug thuis te komen in ons gekende Kpando, waar de zandweggetjes en kinderen ons bekend zijn.
Het is niet zo vanzelfsprekend om hier vlot op het internet te geraken, dus foto’s kunnen we jullie jammer genoeg niet vaak bieden, maar er worden er getrokken. Geen paniek! Wel erg fijn om jullie reacties te lezen, ze worden altijd snel gekopieerd naar het stickje om dan rustig op de laptop te lezen. Gezellig onder het muggennet met een echte Kindervreugd kamergenoot gekko op de muur.
Heb ik ook nog even gemerkt dat er af en toe wat misloopt met het gsm-verkeer. Wat er juist misloopt met het nummer en met verzenden en dergelijke weet ik niet. Voorlopig zijn enkel mijn papsie, Kelly en Jef er nog maar in geslaagd iets te zenden naar het Ghanese nummer dat ook echt aankomt, dus misschien moet je hen es vragen wat het juiste gsm-nummer is.
de nodige mooie marktstofjes rijker,
anneke
-
24 Februari 2008 - 22:56
Maja :
Back to the roots; die stomme basisbeginselen van de didactiek zijn dan toch ergens goed voor, hihi
Wie zei er trouwens dat lesgeven saai was?
Doe iedereen (ook de beestjes) een dikke bees!
Jamboo -
24 Februari 2008 - 23:07
Eef:
Haaj Miss Annèkwe!
Ik weet gewoon niet wat zeggen, wat een overdonderd verhaal. Ik vind het gewoonweg fascinerend!
Zijn je voeten zo bruin, of zijn ze zo vuil?
Die zin van de zandweggetjes en de kinderen van Kpando vind ik heel mooi... Waarom, ik weet het niet, maar mooi is hij wel.
Ik wacht vol spanning op meer verhalen!
Miss Eef :)
-
24 Februari 2008 - 23:20
Papsie Walter:
Hello Miss Annèkwé. Nu rolt het echte Afrika bij ons binnen. De geur, de sfeer, het geluid, de warmte en de typische eigenheid van het Afrikaanse binnenland valt ons met dit verslag zowaar op de schoot. Wat een indrukken, wat een rijkdom aan ervaringen, wat een armoede aan levenskwaliteit daar ter plaatse, weinig kennis, amper vooruitgang boekend, stapsgewijs innoverend werken. Maar ik voel jullie enthousiasme en doorzettingsvermogen. Ook de voldoening is leesbaar die jullie ervaren wanneer er, hoe subtiel ook, kleine stapjes gezet worden. En weer wordt bewezen dat je met een knipoog naar het 'humoristische' veel meer aankan en dat het 'relativeren der dingen' jullie strijdlustig houdt. Als wij horen en lezen dat het jullie goed gaat, dan kunnen wij alleen maar wensen dat het project zo verder mag lopen.
Met een afscheids 'Epo i tai tai' en een 'We are Fine, thank you' wens ik jullie 3 Annèkwé veel liefs. Zoen, Walter en natuurlijk ook van Mamsie Nieke. -
24 Februari 2008 - 23:34
Nip:
Fijn om alvast eens wat foto's te kunnen zien! De foto van de klas vind ik prachtig.
Het ziet er naar uit dat het vele werk toch al wat vruchten begint af te werpen.
Ik kijk al uit naar de volgende berichten!
groetjes,
Nip -
25 Februari 2008 - 06:43
Kelly:
Sprakeloos...word ik van dit stukje tekst! Koester elke minuut daar anneke! Deze ervaring gaat jou nog zoveel rijker maken dan enkel markstofjes!
Liefs.
PS: Zeer fijn hoe jij schrijft! Maar da weet je he! -
25 Februari 2008 - 13:04
Silke En Greet:
Dappere, moedige en nooit opgevende Anneke, wat jij allemaal ziet, hoort en ruikt daar kunnen wij ons slechts over verwonderen! Door je enthousiasme worden we echter wel helemaal mee gesleurd in je verhaal en wachten we vol spanning op een nieuw bericht! Als je de moed op een dag toch een keer verliest weet dan dat wij veel aan je denken!!
groetjes en nog veel succes
Silke en Greet -
25 Februari 2008 - 15:09
Laura:
Hi annie!
Hier is het overdruk maar mega interessant. Ik ben nu op stage dus mag eigenlijk niet internetten. Maar toch even snel...
Ik mis je hier enorm, maar dat weet je hoogstwaarschijnlijk wel. Ik zou niet liever willen dan samen met jou ervaren wat jij aan het ervaren bent. Ik gun het je van harte!
Geniet, voel, ruik, beleef en vertel!
ps: waar moet ik naartoe zondag 2 maart?
Dikke knuffel!
Flaurie
-
25 Februari 2008 - 15:48
Eef:
Hey Anneke!
Nog even dit: ik vertelde vandaag aan mijn kindjes in het koor over jou en 'the crocodile', omdat we ook 'de krokodil' aan het zingen waren, en weet je wat? Ze werden er even stil van, dat kindjes ergens ver weg in Afrika hetzelfde liedje aan het zingen waren als wij in België.
Jouw kinderen in Kpando, erg ver en toch eventjes heel dichtbij...
Eef -
25 Februari 2008 - 18:29
Astrid Koelman:
Hallo Ann (en collega's).
Eindelijk tijd gevonden om jullie logjes te lezen en foto's te kijken. Wat een ervaringen! Ik geniet van de manier waarop je alles beschrijft Ann, ik ruik hier bijna jouw klaslokaal... (de vraag is natuurlijk of dat daadwerkelijk fijn is, maar dit terzijde :))
Echt fantastisch om mee te kunnen lezen en ik kan al die communicatie daar zo gebruiken voor de lessen SAC, ha!
Ontzettend veel succes, blijf zo prachtig genieten van al die indrukken en ervaringen! Ik blijf jullie volgen.
groeten,
Astrid Koelman
-
25 Februari 2008 - 21:23
Theo En Chris:
Wat tof van jouw nieuws te vernemen in het verre Ghana. Hoe danook blijkt het een boeiende ervaring We wensen je nog veel succes!
Groejtes Theo en Chris (vrienden v Papa en Mama) -
26 Februari 2008 - 14:16
Marcel Dams:
Anneke,
Dat ziet er slecht uit voor de toekomst: jij gaat dat hier nooit meer gewoon worden, geen zand op de vloer, hooguit 25 doodbrave kinderen die je verstaan, geen vleermuizenexcrementen, enkel de geur van dettol en ammoniak, PC's die (meestal) werken, of ze doen wat jij ervan verwacht is natuurlijk nog iets anders, ....
Amuseer je daar en denk uiteraard constant aan mijn verzoek voor foto's van plaatselijke, dus internationale wiskunde(activiteiten).
Marcel Dams -
27 Februari 2008 - 12:54
Tom:
Hey Anneke,
aan je berichtje te lezen heb je het daar wel goed he? we missen je wel op vrijdag (afrikaanse dans) op de doums hoor ! Nog geen tijd gehad om het muzikale leven te checken? Zeker doen he! Volgens mij gaan ze daar aangenaam verrast zijn met je natuurtalent voor ritme.
Groetjes, Tom -
27 Februari 2008 - 13:45
Bobonne En Bompa:
Hallo Anneke,
Met heel veel plezier en aandacht alles gelezen en mede beleefd. Doe zo verder; wij genieten met volle teugen.
Veel liefs Bobonne en bompa -
27 Februari 2008 - 14:26
Linda:
Anneke
Zou ik een stukje van je tekst mogen kopiëren voor "school- en klaspraktijk?" Ik ben bezig aan een artikel en kan het zelf niet beter omschrijven. Nog nooit een groep meegemaakt die er zo intens mee bezig is.
Akpe, akpe na mawu. -
27 Februari 2008 - 18:06
Rita:
Anneke,
Dankzij jouw geschrijf herbeleef ik mijn eerste indrukken die ik had toen ik, nu al bijna 10 jaar geleden naar Senegal vertrok. De geuren, kleuren, verwondering komen bij mij met elk woord dat je schrijft weer levensecht naar boven.
Ook de situatie van de school herinner ik me levendig. Alhoewel ik nooit les gegeven heb in Diourbel ben ik wel geregeld op bezoek geweest bij kennissen die er les gaven.Gelijkaardige situaties heb ik daar gezien.Maar nooit een rondspringende juf die de kinderen leert hoe een dier er zou kunnen uitzien. Sam heeft als leerling in de kleuterschool gezeten en daar ging het er zeker niet zo geanimeerd aan toe.Proficiat voor je (jullie) enthousiasme!
Vergeet niet dat elke gekko, (in Senegal een tjektjak) veel vreugde en liefde brengt in huis en dat je ze zeker moet koesteren.
Hou je goed en geniet van alle momenten zodat je ze nog heel lang kunt na vertellen.
Ik kijk al uit naar de volgende foto's en verhalen.
See you
Rita
-
28 Februari 2008 - 16:17
Jana:
Vreemd hoe in een andere cultuur iets voor ons zo evident, voor hen zo raar kan zijn he! Maar al doende leer je zeker? Ik denk dat dit echt iets voor jou is, je komt nu helemaal tot je recht. Ik merk het aan het enthousiasme waarop je vertelt en blijkbaar ook handelt, die kinderen moeten de tijd van hun leven hebben! Doe dat nog heel heel goed!
Dikke kus -
28 Februari 2008 - 19:43
(M.) Laura:
Beste Anneke,
klinkt allemaal zo avontuurlijk, uitdagend en mooi. Heb echt spijt dat ik op dit moment niet zelf in het buitenland zit. Ben zo trots op jullie dat jullie er geraakt zijn.
Heb een sms proberen sturen, maar gok dat die niet is aangekomen. Veel plezier nog!
Het ga jullie goed, en ik zie jullie in mei.
(M.) Laura -
28 Februari 2008 - 21:40
Jefke:
Jammer genoeg blijkt het tussen onze GSM's ook niet meer zo vlot te gaan. Ik ben blij te horen dat er nog godsvruchtige leerlingen zijn die erg beleefd zijn (hihi). Misschien moet je eens proberen om het lied van de officiele school om te zetten naar het Ghanees-Engels, dat kan volgens mij ook nog wel een stevige portie humor en sfeer opleveren.
Breng jij voor mij zo'n vleermuis mee? Of een gekko ofzo? (zitten er leeuwen in Ghana, giraffen misschien???) Je ziet maar wat het leukste vangt en levend blijft tot hier in Antwerpen. Of nee laat maar ik heb werk genoeg met mijn vissen;-)
Geef het vooral niet op hé Anneke, wat een bijzonder project voeren jullie daar toch uit.
Zoen Jefke
Stapelgek... -
02 Maart 2008 - 00:21
Kelly:
Annie, de D-day zit erop!
Het was een geslaagde dag als u het mij vraagt! En ja we hebben je gemist! Echt, er wordt veel naar je gevraagd, iedereen wil weten hoe het met je gaat en over je schrijfsels hierboven alleen maar lovende woorden! Even melden dat ik (en Jef ook momenteel) zonder belwaarde zit(ten), vandaar geen antwoord. Maar ook al sms ik momenteel niet terug, bij elke sms ben ik heel blij je te horen! Te horen hoe het gaat en te horen dat je toch ook nog aan ons denkt! ;-)
Doe het daar goed, en ik-weet-het-prikkelt-de-nieuwsgierigheid MAAR zet er toch maar wa meer foto's op hoor!
Veel liefs! Blijf er helemaal voor gaan!
'k ben écht zo fier op jou.
Ik mis ons... -
03 Maart 2008 - 21:49
Jefke:
In antwerpen ondertussen de eerste lijnen uitgezet van een vzwke met de klinkende naam Annekes animo. Iedereen kan daar binnekort terecht voor Ghanees advies, de cursussen communiceren voor dummies en maak van alles een feest.
Heb jij trouwens je swot analyse van de monitorscursus al ingevuld;-).
Het was een aangename d-day maar er ontbrak iets...
zoen Jefke -
04 Maart 2008 - 20:48
Sonja:
Hey, Anneke!
Wat beschrijf je dat allemaal plastisch. Prachtig!
Heel veel groetjes en geniet er verder met volle teugen van,
Groetjes, natuurlijk ook van Philippe.
-
11 Maart 2008 - 08:01
San, Koen En Co:
Hey Anneke,
fijn om even -voor me te verdiepen in het zoveelste feest -weg te dromen in andere sferen! Deed me aan mijn kinderjaren denken waar mijn papa ook vaak in Afrika vertoefde maar wij moesten wachten tot hij er weer was voor de verhalen!
Geniet nog van deze mooie ervaring! Babysitgewijs ben je nog niet vervangen hoor en dus nog steeds welkom (wel eerst voeten wassen hé ;-) )
zoen,
San, Koen, Casper en Tobi -
11 Maart 2008 - 22:10
Lucy:
hallo daar anneke en friends,
het doet me plezier je verhaal te lezen en kwerd er zelfs helemaal emo van.
Wat zitten wij leerkrachten toch vaak te klagen en zagen in onze leraarszaal over de trivialiteit zelve.
Ik denk dat we nog veel kunnen leren van "het schoolleven" daar :-)
Rik past nu op Henri, maar ik denk dat hij je toch ook wel mist, allé zijn mama zeker.
dikke kus en geniet ervan daar!
tataa
lucy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
